Zulo beltzak grabitazio-eragin izugarri handia duten espazioko eskualdeak dira, non ezerk, ezta argiak ere, ezin duen ihes egin. Albert Einsteinen erlatibitate orokorraren teorian dute jatorria eta tamaina ezberdinetakoak dira, haien masak beren indarra eta eragina zehazten baitu. Izar-zulo beltzak izar masiboak erortzen direnean sortzen dira, eta zulo beltz supermasiboak galaxia gehienen zentroetan aurkitzen dira, gurea barne. Argia harrapatzen duten izaera izan arren, zientzialariek haien presentzia ondorioztatu ahal izan dute inguruko materiaren eta argiaren gaineko grabitazio-efektuen bidez. Duela gutxi, zulo beltz supermasibo baten lehen irudi zuzena Gertaera Horizon Teleskopioak harrapatu zuen, unibertsoaren ulermena zalantzan jartzen jarraituz.
Betelgeuse Orion konstelazioan kokatutako izar supererraldoi gorri bat da, Lurretik ikusten den izar handi eta distiratsuenetako bat dena. Bere bizi-zikloaren amaiera gertu dago, hidrogeno-erregai nagusia agortu eta helioa elementu astunagoetan batzen hasi baita, eta supernoba gertaera bikain baten aitzindaria dela uste da. Astronomoek hainbat teknika erabili dituzte Betelgeuseren gainazaleko ezaugarriak, tenperatura-aldaketak eta beste propietate batzuk aztertzeko, eta 2019 amaieran eta 2020 hasieran, ohiz kanpoko iluntze-gertaera esanguratsua izan zuen. Honek supernoba bihurtzeko zorian egon daitekeela espekulatu du, eta azkenean supernoben leherketa aztertzeak izarren eboluzioaren azken faseei buruzko informazio baliotsua emango du.