سیاهچاله ها مناطقی در فضا با کشش گرانشی فوق العاده قوی هستند که هیچ چیز، حتی نور، نمی تواند از آنجا فرار کند. آنها از نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین سرچشمه می گیرند و در اندازه های مختلف هستند که جرم آنها قدرت و تأثیر آنها را تعیین می کند. سیاهچاله های ستاره ای هنگام فروپاشی ستارگان پرجرم تشکیل می شوند، در حالی که سیاهچاله های پرجرم در مرکز اکثر کهکشان ها از جمله کهکشان ما یافت می شوند. علیرغم ماهیت تله نوری آنها، دانشمندان توانسته اند حضور آنها را از طریق اثرات گرانشی آنها بر روی ماده و نور اطراف استنباط کنند. اخیراً، اولین تصویر مستقیم از یک سیاهچاله بسیار پرجرم توسط تلسکوپ افق رویداد گرفته شده است که همچنان درک ما از جهان را به چالش می کشد.
Betelgeuse یک ستاره ابرغول سرخ واقع در صورت فلکی شکارچی است که یکی از بزرگترین و درخشان ترین ستاره های قابل مشاهده از زمین است. این در نزدیکی پایان چرخه زندگی خود است، زیرا سوخت هیدروژن هسته خود را تمام کرده و شروع به ترکیب هلیوم به عناصر سنگین تر کرده است و اعتقاد بر این است که پیشروی یک رویداد ابرنواختری درخشان است. ستاره شناسان از تکنیک های مختلفی برای مطالعه ویژگی های سطح، تغییرات دما و سایر خواص Betelgeuse استفاده کرده اند و در اواخر سال 2019 و اوایل سال 2020، یک رویداد کم نور غیرمعمول قابل توجه را تجربه کرد. این به گمانه زنی هایی منجر شده است که ممکن است در آستانه تبدیل شدن به ابرنواختر باشد و مطالعه انفجار ابرنواختری نهایی آن بینش ارزشمندی را در مورد مراحل پایانی تکامل ستاره ای ارائه می دهد.